از نوجوانیِ ۵۵ سال گذشته تا حدود ده سال پیش که عموی دهاتیم بدرود حیات گفت، هر وقت او رامی دیدم و حالش را می پرسیدم، این جمله را بی هیچ تغییر ادا می کرد:
-مزاجم خوبِ خوبه، فقط پیل ندارُم!
اکنون من این جا، در این ژرفا، میان مردم نجیب و در تنگنا، دارم با رگ و پوست خود مفاهیم تو در توی عبارت او را درک می کنم.../ ه. ح.
برچسب : نویسنده : parsnya بازدید : 5